Πόσο κοστίζει μια θέση στη βιτρίνα για ένα βιβλίο;

(2016)

Η βιτρίνα του «Παπασωτηρίου» επί της Πανεπιστημίου παραχωρείται έναντι 200 ευρώ τη βδομάδα, ενώ στα καταστήματα του Mall και του Golden Hall, έναντι 150 ευρώ. Το ίδιο ποσό, 150 ευρώ, απαιτείται και για μια ντάνα ογδόντα αντιτύπων που θα λειτουργεί σαν κράχτης στα παραπάνω βιβλιοπωλεία επί ένα δεκαπενθήμερο. Όσο για την προβολή ενός τίτλου στο υποκατάστημα του αεροδρομίου επί έναν μήνα, αυτή αποτιμάται στα 1.500 ευρώ. Στις παραπάνω τιμές δεν συμπεριλαμβάνεται ο ΦΠΑ (23%).

Ανάλογη πολιτική ακολουθεί και το «Public», όπως και ο «Ιανός». Προς τα έξω, ο επικεφαλής του τελευταίου, Ν. Καρατζάς, περιγράφει τη κατάσταση ως εξής: «Η πολιτική χρεώσεων αφορά ειδικούς χώρους, ειδικές θέσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος εκδότης για να προβάλει περαιτέρω κάποιο βιβλίο, αν το κρίνει απαραίτητο. Τα συγκεκριμένα σημεία προβολής διατίθενται και με ειδικές εκπτώσεις, ανάλογα με τη χρονική περίοδο, το συνδυασμό των προβολών αλλά και την ευρύτερη συνεργασία με τον εκδότη».
Ωστόσο, στο σχετικό φυλλάδιο αναφέρεται ρητά ότι «η προβολή σε πάγκο σε κεντρικό σημείο» και η «προβολή σε επιδαπέδιο πύργο» στα καταστήματα της Σταδίου και της Αριστοτέλους αντίστοιχα, κοστίζουν 1.000 ευρώ αν πρόκειται για το Δεκέμβριο, 800 ευρώ για τον Σεπτέμβριο και 500 ευρώ για τους υπόλοιπους μήνες, χωρίς να υπολογίζεται ο ΦΠΑ. Η προβολή στην κεντρική βιτρίνα κοστίζει από 130 έως 1.800 ευρώ, ανάλογα με τη σεζόν και με την ποσότητα των τοποθετούμενων αντιτύπων, ενώ στη βιτρίνα με τις παιδικές εκδόσεις οι τιμές κυμαίνονται μεταξύ 80 και 1.080 ευρώ.

Στο χορό μπήκε πρόσφατα και ο «Ευριπίδης», ένα από τα καλύτερα βιβλιοπωλεία του Χαλανδρίου, που μόλις απέκτησε νέο υποκατάστημα στην Κηφισιά, προτείνοντας, πέρα από την ανάρτηση διαφημιστικών μπάνερ, προωθητικές ενέργειες του τύπου «Ο εκδότης του μήνα» ή το «Βιβλίο του μήνα». Όπως λέει ο ιδιοκτήτης του, Θ. Βασιλόπουλος, «οι πρακτικές αλλάζουν ανάλογα με τις εποχές…». Ο Βαγγέλης Τρικεριώτης, πάντως, από την «Πρωτοπορία», προτιμά «μια συμφωνία στα ίσα μ’ έναν εκδότη, παρά την υιοθέτηση ανάλογων πρακτικών», ενώ ο ιδιοκτήτης της «Πολιτείας», Νίκος Λιβέριος, μολονότι μπήκε κάποια στιγμή στο δίλημμα, αποφάσισε να απέχει: «Θεωρήσαμε καλύτερο να προτείνουμε τι αρέσει σ’ εμάς, παρά να δεσμευόμαστε από τέτοιες συμφωνίες με τον εκδοτικό κόσμο».

ΠΗΓΗ

Δεν είναι να απορούμε πλέον ΓΙΑΤΙ οι νέοι συγγραφείς χάνονται μέσα στα “θολά νερά” της σημερινής εμπορικής κατάστασης στον χώρο του βιβλίου.
Παρότι κάποιοι -λίγοι- ιδιοκτήτες μεγάλων βιβλιοπωλείων κρατάν ακόμα ψηλά τη σημαία της ηθικής και του δικαίου, η γενική εικόνα που επικρατεί, κάθε άλλο παρά “ηθική” και δίκαιη μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Γι’ αυτό και μόνο τον λόγο, είναι επιτακτική ανάγκη πια για τον νέο ή αφανή λογοτέχνη να κινηθεί στον δρόμο της ΑΥΤΟΕΚΔΟΣΗΣ -της πραγματικής και ουσιαστικής βέβαια-, να μάθει να αναγνωρίζει τα “σημεία των καιρών” γρήγορα και με ευστροφία, να βρίσκει τους σωστούς συνεργάτες που θα τον βοηθήσουν ουσιαστικά και όχι “θεωρητικά”, και να παίρνει στα χέρια του τα ινία της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ πορείας και τύχης στον εκδοτικό κόσμο του 21ου αιώνα!
Αυτή είναι και η θέση και ο σκοπός της “Διαδικτυακής Αυτοέκδοσης” σήμερα, δηλαδή, η ουσιαστική, ειλικρινής, διαφανής και αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών και πληροφόρησης στις νέες γενιές λογοτεχνών που αναζητούν το “φως μέσα στο τούνελ”. Αλλά και των παλαιοτέρων συγγραφέων, που, αδυνατώντας να καλύψουν τις οικονομικές και λοιπές απαιτήσεις του εκδοτικού γίγνεσθαι, εγκατέλειψαν τις προσπάθειες.
Το αποτέλεσμα; Εκατοντάδες ή και χιλιάδες λογοτεχνικά αριστουργήματα να “σαπίζουν” σε σκοτεινά συρτάρια, εσαεί…

Δήμος Βελέντζας